Nasza Poradnia - Nasze terapie
FIZJOTERPIA KONCEPCJĄ NDT-BOBATH
MUZYKOTERAPIA
To najefektywniejsza forma muzykoterapii! Zajęcia indywidualne są starannie przygotowywane specjalnie dla danej osoby w oparciu o indywidualny program muzykoterapii.
Spotkania odbywają się raz w tygodniu (we wtorki) i trwają 30 minut.Po sesji zawsze odbywa się konsultacja z rodzicem(15 minut) omawiająca to co wydarzyło się podczas zajęć wraz z zaleceniami do pracy w domu.
Muzykoterapia indywidualna wykorzystuje wszelkie formy aktywności muzycznych, które pozwolą na rozwijanie potencjału dziecka oraz wyrównywanie jego deficytów. Podczas zajęć śpiewamy, słuchamy aktywnie muzyki, tańczymy, gramy na instrumentach perkusyjnych i gitarze, improwizujemy. Terapeuta wykorzystuje przede wszystkim muzykę graną na żywo.
Muzykoterapia indywidualna wspiera wszechstronny rozwój każdego dziecka!Zajęcia są wspaniałym uzupełnieniem innych terapii (logopedycznej, psychologicznej) realizowanych przez dziecko.
W zajęciach może uczestniczyć dziecko w każdym wieku. W przypadku małych dzieci w zajęciach uczestniczą również rodzice.
Szczególne wskazania do muzykoterapii:
- Autyzm i Zespół Aspergera
- Zespół Downa
- Niepełnosprawność intelektualna
- Zaburzenia zachowania
- Zaburzenia rozwoju mowy
- Inne zaburzenia rozwojowe
Współczesna, prawidłowo prowadzona muzykoterapia jest oparta o metody potwierdzone naukowo (evidence-based) i standardy pracy akceptowane przez takie organizacje jak: American Music Therapy Association czy Polskie Stowarzyszenie Muzykoterapeutów.
Muzyka stymuluje obie półkule mózgowe i posiada uniwersalny kod językowy, który dociera tam gdzie inne możliwości zawiodły. Kontakt z żywą muzyką i instrumentami stymuluje i integruje zmysły.
Przede wszystkim muzyka rozbudza radość, ciekawość i motywację. Jest to punkt wyjścia do nauki nowych umiejętności i rehabilitacji.
Wykorzystujemy naukę poprzez zabawę muzyką. Dzięki temu dziecko - robiąc lubiane przez siebie rzeczy - uczy się nowych umiejętności. Muzyką rozwijamy!
Więcej informacji:http://muzykowo.com.pl/
muzykoterapeuta - Agnieszka Sepioło
METODA KRAKOWSKA
Zastosowanie metody krakowskiej w terapii logopedycznej
W terapii mowy niezwykle pomocne, a zarazem naturalne dla dziecka jest stosowanie Metody krakowskiej, ponieważ małe dziecko uczy się języka od podstaw, naśladując naturalny rozwój: rozpoznaje i powtarza zapisane samogłoski, sylaby wyrazy. Metoda Symultaniczno-Sekwencyjna wczesnej nauki czytania opiera się na wiedzy o sekwencyjnych zdolnościach lewej półkuli mózgowej przy równoczesnym korzystaniu z symultanicznych sposobów przetwarzania bodźców językowych półkuli prawej. Materiał językowy,uporządkowany od najprostszych zadań, dziecko opanowuje symultanicznie- globalnie rozpoznając samogłoski, onomatopeje i wyrazy, oraz analityczno- sekwencyjnie czytając pierwsze sylaby otwarte, wyrazy dwusylabowe zbudowane z sylab otwartych, zdania, proste teksty. Terapia prowadzona metodą krakowską jest przeznaczona dla dzieci nie mówiących lub posługujących się własnym kodem językowym, dla dzieci z autyzmem, zespołem Aspergera oraz innymi zaburzeniami rozwoju. Najlepszy czas na poznawanie kodu pisanego u dzieci przypada na sam początek wieku przedszkolnego. Dziecko pracujące metodą krakowską rozwija swój intelekt poprzez język. W terapii tej ćwiczenia ogólnorozwojowe łączone są symultaniczno-sekwencyjną metodą czytania, ponieważ daje to podstawę komunikowania się z otoczeniem i zarazem kształtowania się funkcji poznawczych. Korzyścią wynikającą ze stosowania tej metody jest nauka czytania w wieku przedszkolnym, która jest podstawowym sposobem w terapii zmierzającej do osiągnięcia prawidłowej artykulacji głosek u dzieci z nie zakończonym rozwojem mowy oraz z wadami wymowy. Ponadto czytanie w znacznym stopniu ułatwia pracę z dziećmi z alalią (niewykształconą mową). Dodatkowo wczesna nauka czytania metodą symultaniczno-sekwencyjną Jagody Cieszyńskiej daje ogromne możliwości stymulowania intelektu dziecka. Poprzez czytanie kształtuje się wyobraźnia, która jest niezbędna do kreatywnego myślenia. Pobudza się również ośrodki odpowiedzialne za rozwój mowy u dzieci z zaburzeniami mowy.
logopeda, oligofrenopedagog mgr Jolanta Bartodziej
MASAŻ USTNO - TWARZOWY
logopeda, oligofrenopedagog mgr Jolanta Bartodziej
REFLEKSOLOGIA CZASZKOWO-KRZYŻOWA
Zasada działania refleksoterapii czaszkowo-krzyżowej (cranio-sakralnej).
Zaburzenie, które występuje w różnych częściach ciała, diagnozowane są za pomocą dotyku na stopach. Celem jest stwierdzenie nierównomiernego przepływu płyny mózgowo – rdzeniowego w ciele, zaburzeń w układzie nerwowym i w strukturach. Głównym celem refleksologii jest poprawa zdrowia, kondycji psycho-fizycznej, szybsza regeneracja po stanach chorobowych, wzmocnienie organizmu, lepsza koncentracja i skupienie uwagi oraz ogóle pozytywne nastawienie. Dzięki refleksologii usuwane są też toksyny z ciała co skutkuje przywróceniem harmonii w ciele.
W refleksoterapii czaszkowo-krzyżowej wyróżniono 4 etapy powrotu do zdrowia:
- Praca z autonomicznym układem nerwowym.
- Praca z układem czaszkowo-krzyżowym.
- Praca ze strefami potylicznymi.
- Opracowanie powięzi i ich leczenie w połączeniu z receptorami na stopach.
socjolog, oligofrenopedagogmgr Sonia Jarzombek-Ziemiańska
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU
Informujemy, że w Naszej Poradni mogą Państwo skorzystać z bezpłatnych zajęć w ramach Wczesnego Wspomagania Rozwoju Dziecka. Program dotyczy dzieci posiadających opinię o potrzebie wczesnego wspomagania.
TERAPIA BEHAWIORALNA
Stosowana Analiza Zachowania
Analiza Behawioralna Stosowana, inaczej Stosowana Analiza Zachowania (skrót ABA od ang. Applied Behavior Analysis) ABA jest metodą, która wykorzystuje prawa uczenia się, takie jak warunkowania klasyczne i warunkowanie instrumentalne, w pracy z osobami z zaburzeniami rozwojowymi, w tym z autyzmem. Dzisiejsza terapia ABA oparta jest na kilkudziesięcioletnim doświadczeniu naukowców i klinicystów. Poniżej przedstawiamy fragmenty wykładu wybitnej przedstawicielki ABA dr Patricii J.Krantz z Princeton Child Development Institute „Co to jest analiza behawioralna stosowana”, wygłoszonego na I Międzynarodowej Konferencji dot.Terapii Behawioralnej Osób z Autyzmem „Żyć Razem”, która odbyła się w dniach 7-9 czerwca 2002 w Gdańsku. Wykład ten został opublikowany w książce „Terapia behawioralna osób z autyzmem” red. M. Rybicka, SPOA, Gdańsk 2003.
„Czym jest analiza behawioralna stosowana?” Tutaj odwołam się do dwóch klasycznych artykułów Baera, Wolfa i Risleya „Some current dimensions of applied behavior analysis” (1968) i „Some still-current dimensions of applied behavior analysis” (1987).
Stosowana
Słowo "Stosowana” w analizie behawioralnej stosowanej odnosi się do tego, iż zajmuje się ona pewnymi wybranymi, istotnymi problemami społecznymi i jej badania mają na celu znalezienie rozwiązań tych problemów. Nauka nie-stosowana może zajmować się czynnościami związanymi z jedzeniem np. w odniesieniu do poszukiwania pożywienia bądź metabolizmu. Natomiast nauka stosowana może zajmować się czynnościami związanymi z jedzeniem takimi jak odmowa dziecka z autyzmem przyjmowania wielu pokarmów. Badanie rozwoju języka osoby z zaburzeniem rozwoju może mieć natychmiastowe zastosowanie, natomiast badanie rozwoju języka studentów drugiego roku, niekoniecznie. Podstawowym pytaniem przy ocenie badań stosowanych jest: W jakim stopniu określone zachowanie czy bodziec jest aktualnie istotny dla danej osoby?
Nauka stosowana odnosi się do problemów społecznych, które są definiowane jako zachowania będące problemem lub wyjaśniające problemy –własne lub cudze.
Behawioralna
„Behawioralna” znaczy, że badamy zachowania, w zakresie których można pomóc osobie w jej domu, szkole, czy społeczności. W badaniach laboratoryjnych często wybiera się zachowania, które mogą być łatwo i rzetelnie zmierzone, często przy pomocy narzędzia pomiarowego. W nauce stosowanej, przeprowadzanej często w naturalnym środowisku, konieczny jest większy wysiłek, aby kontrolować wszystkie zmienne i uzyskać rzetelne pomiary.
„Behawioralna” znaczy również, że jesteśmy zainteresowani obserwowalnymi zachowaniami, a nie konstruktami, takimi jak „inteligencja”, „gotowość rozwojowa” (developmental readiness) czy „okresy krytyczne”. „Behawioralna” znaczy także, że traktujemy zachowanie jako istotne samo w sobie, a nie tylko jako symptom czegoś innego. Na przykład, brak inicjowania interakcji społecznych przez dziecko z autyzmem nie jest traktowane jako rezultat wewnętrznej psychopatologii, która rozwinęła się z powodu zimnej, chłodnej matki, ale jako deficyt umiejętności, któremu można przeciwdziałać poprzez uczenie umiejętności społecznych.
Analityczna
Przeprowadzamy analizę wykazując, że określone wydarzenia są odpowiedzialne za wystąpienie lub brak pewnych zachowań. Analizę uzyskujemy, gdy rzetelnie potrafimy „włączyć” i „wyłączyć” zachowanie lub systematycznie stwarzać warunki, które będą powodować więcej lub mniej tego zachowania. Plany eksperymentalne, które pomagają uzyskać analizę to np. odwrócenie (reversal), plan wielokrotnych pomiarów początkowych (multiple-baseline) i naprzemiennych terapii (alternating treatments).
Pojęciowa
Analiza behawioralna stosowana jest również pojęciowa, w tym sensie, że jej procedury muszą mieć sens w ramach ustalonych, naukowych praw pochodzących z podstawowych zasad. Na przykład, można po prostu opisywać sekwencję bodźców, które umożliwiły osobie z autyzmem czytanie cyfr, ale można również posłużyć się pojęciami typu „kształtowanie bodźca” i „bezbłędne rozróżnianie” i dzięki temu wyjaśnić zagadnienie pojęciowo.
Skuteczna
Skuteczna zmiana zachowania musi być wystarczająco duża, aby mieć wartość praktyczną. Na przykład, zmniejszenie stereotypii wokalnej u chłopca z autyzmem z 90% do 80% w badanych przedziałach czasowych będzie prawdopodobnie miało małe praktyczne znaczenie dla członków jego rodziny. Natomiast, zmniejszenie stereotypii wokalnej z 90% do 5% w przedziałach czasowych może być uznane jako istotne. Podobnie, uczenie dziecka z autyzmem stosowania kilku znaków migowych może być uznane za nieistotne, szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że niewielu ludzi rozumie język migowy. Natomiast uczenie go stosowania etykiet werbalnych i mówienia „Ja chcę...” jest zwykle uważane przez rodziców za korzystne.
Pytanie czy interwencja behawioralna przyniosła wystarczającą zmianę zachowania nie jest pytaniem naukowym, ale praktycznym, na które muszą odpowiedzieć osoby będące konsumentami naszych działań – na przykład, rodzice, dziadkowie, rodzeństwo. Dlatego, skuteczność odnosi się nie tylko do stopnia, w jakim zachowanie docelowe uległo zmianie, ale również do udokumentowanej społecznej ważności : czy konsumenci zmiany zachowania są usatysfakcjonowani, czy nie.
Zmiana zachowania jest zgeneralizowana
Zmiana zachowania jest zgeneralizowana, jeśli trwa w czasie, jeśli pojawia się w różnych środowiskach lub jeśli rozszerza się na inne zachowania. Na przykład odpowiedź „pomóż mi” uważamy za generalizowaną, jeśli pojawia się po tygodniach czy miesiącach po tym, jak była nauczana; jeśli dziecko mówi ją zarówno w domu jak i w klinice czy szkole; jeśli prosi o pomoc zarówno swe rodzeństwo jak i rodziców; oraz jeśli robi to nie tylko, kiedy nie może otworzyć drzwi, ale również kiedy nie potrafi przełożyć głowy przez otwór koszulki, czy otworzyć opakowania z płatkami śniadaniowymi lub pudełka z zabawkami.
Często generalizacja musi być zaprogramowana; w istocie jest to zasadniczy cel w terapii autyzmu. Jako naukowcy, musimy szukać warunków kontrolujących.